Epirusjournal.gr Η καθημερινότητα της Ηπείρου σε ένα site! Παναγιώτη καταρχήν να σε ευχαριστήσω για την αποκλειστική αυτή συνέντευξη. Πες μας λίγα λόγια για σένα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Ιωάννινα. Σε ηλικία 18 ετών έφυγα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Οι πρώτες μου σπουδές ήταν στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Α.Π.Θ. συνεχίζοντας σε Μεταπτυχιακό επίπεδο στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δ.Π.Θ. Εν συνεχεία βρέθηκα στην Αθήνα όπου άρχισα να σπουδάζω Θέατρο σε Ανώτερη Δραματική Σχολή με εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, Κατατακτήριες εξετάσεις στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. Το ταξίδι βέβαια προς την απόκτηση γνώσεων είχε και συνέχεια, με Κατατακτήριες εξετάσεις στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Μεταπτυχιακές Σπουδές στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Πολλοί με ρωτάνε πώς τα κατάφερα όλα αυτά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ήταν δύσκολο ομολογώ. Αρκετά δύσκολο και επίπονο, ιδίως την περίοδο της Δραματικής Σχολής. Έπρεπε να θυσιάσω κάτι από την ζωή μου για να τα καταφέρω. Οπότε επέλεξα να θυσιάσω τις ώρες ύπνου μου για να πραγματοποιήσω και να ολοκληρώσω αυτές τις σπουδές. Τα χρόνια που έζησα στην Αθήνα, 10 σχεδόν, είχα τις ευκαιρίες μου στο Θέατρο και είχα την τύχη να συνεργαστώ με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και σε αξιόλογες Θεατρικές Σκηνές. Στα Ιωάννινα βρίσκομαι από το 2022 όπου και δραστηριοποιούμαι πλέον καλλιτεχνικά είτε ως ηθοποιός είτε ως σκηνοθέτης και παράλληλα εργάζομαι ως Εκπαιδευτικός.
Πως ήρθε το θέατρο στην ζωή σου; Ήθελες από μικρός να γίνεις ηθοποιός;
Είδα πρώτη φορά θέατρο σε ηλικία 8 ετών, στο Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης. Ήταν καλοκαίρι του 1998. Στάθηκα τυχερός γιατί πρόλαβα και είδα σπουδαίους ηθοποιούς εκεί. Θυμάμαι τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στο έργο του Σοφοκλή Οιδίπους Επι Κολωνώ και τον Θανάση Βέγγο στο έργο Αχαρνείς του Αριστοφάνη. Κάθε καλοκαίρι από μικρό παιδί ήμουν εκεί, σε όλες τις παραστάσεις και κατά μια έννοια θα έλεγα πως μεγάλωσα μέσα στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης, γιατί όλα μου τα καλοκαίρια από τότε μέχρι σήμερα, στην ενήλικη πλέον ζωή μου, τα πέρασα στον συγκεκριμένο χώρο. Πιστεύω πως με διαμόρφωσε και ως άνθρωπο το Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης και οι παραστάσεις που έβλεπα από μικρός εκεί. Θυμάμαι μάλιστα, τότε κυκλοφορούσαν και οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς και ξεκίνησα και το διάβασμα. Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε το θέατρο στη ζωή μου. Είχα και την τύχη, στην πρώτη μου επαγγελματική δουλειά στο Θέατρο, να παίξω στο Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης, το 2016, στο έργο ‘’Η Ασπίς’’ του Μενάνδρου. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν υπήρχε στο μυαλό μου σε πρακτικό επίπεδο, με την έννοια δηλαδή του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη. Ήθελα να το σπουδάσω θεωρητικά και είχα πάρει από νωρίς την απόφαση να σπουδάσω αντικείμενα που αγαπώ, όπως τον αθλητισμό, το θέατρο και την ιστορία. Σπούδασα και τα τρία τελικά. Το Θέατρο εκτός όμως από θεωρητικά κατέληξα και πρακτικά. Πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το 2011. Πως προέκυψε όμως το πρακτικό κομμάτι; Δεν ξέρω… Δεν έχω απάντηση σε αυτό. Μπορεί και να έχω… Δεν ξέρω… Ίσως μια όμορφη κοπέλα από την Θεσσαλονίκη των φοιτητικών μας χρόνων, που μπορεί να διαβάζει αυτή την στιγμή την συνέντευξη αυτή να γνωρίζει την απάντηση καλύτερα από εμένα…!!! Για κάποιο λόγο στη ζωή μου το Θέατρο και οι έρωτες βάδιζαν και συνεχίζουν να βαδίζουν μαζί προς την ίδια κατεύθυνση… Πάντα…
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η κεντρική ιδέα του έργου ” Χαρτίνος Τίγρης”; Πώς ερμηνεύεις τον τίτλο;
Το συγκεκριμένο κείμενο βασίζεται σε μια υπαρκτή προσωπικότητα που συντάραξε την Αμερική την δεκαετία του 1920, αυτή του Κάρλ Πάνζραμ. Η συγγραφέας του έργου, Παρασκευή Ανεβλαβή, σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση του θύτη, ο οποίος διακατέχεται από σκληρότητα και ωμή βία, η οποία προέρχεται από τα βιώματα της παιδικής ηλικίας και τον μετατρέπει σε έναν κατά συρροή δολοφόνο στην ενήλικη του ζωή. Την ερμηνεία του τίτλου θεωρώ πως μας την δίνει ξεκάθαρα ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου. Λέει συγκεκριμένα σε ένα σημείο: ‘’ Eίμαι απλά ένας Χάρτινος Τίγρης. Χάρτινος Τίγρης είναι αυτός που το παίζει κάποιος. Που νομίζει ότι έχει δύναμη και εξουσία αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα.’’
Ποια χαρακτηριστικά του χαρακτήρα που υποδύεσαι σε γοητεύουν περισσότερο και ποια σε προκαλούν;
Όταν μελετούσα στις αρχές των προβών τον χαρακτήρα που υποδύομαι – τον ανακριτή – αλλά και τώρα ακόμη στις τελικές πρόβες, μια φράση υπήρχε μέσα στο μυαλό μου: ‘’ Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.’’ Λέγοντας αυτό ο Χριστός στην Αγία Γραφή, σε καλεί να ψάξεις βαθιά μέσα στη ψυχή σου και να αντιληφθείς ότι κανένας μας δεν είναι απόλυτα και τέλεια ηθικός χαρακτήρας για να καταδικάσει τον οποιονδήποτε. Σου δίνει την δυνατότητα να βουτήξεις στο εσωτερικό σου κόσμο και να κάνεις την αυτοκριτική σου για τα λάθη του παρελθόντος ή και του τώρα, τις παραλείψεις σου, τις ατέλειες σου ως άνθρωπος. Είναι μια προτροπή για αυτοκριτική ή και μία επιθυμία για κάθαρση. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι έχει και αυτός τα δικά του σκοτάδια και σίγουρα παρότι έχει μια θέση ισχύος, δεν σημαίνει πως είναι υπεράνω κάθε ανεπίτρεπτης πράξης λόγω θεσμικής θέσης και έχοντας μόνο το δικαίωμα να κρίνει και να καταδικάζει.
Ποιες είναι, κατά τη γνώμη σου, οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε ως ομάδα κατά την προετοιμασία της παράστασης;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι μέλος αυτής της ομάδας, με αρχηγό τον Απόστολο Τζίμα στη σκηνοθεσία και άξιους συμπαίκτες στη σκηνή τον Χρήστο Δημητρίου και τον Γιάννη Κράβαρη. Η πρόκληση θεωρώ πως είναι αυτή που αντιμετωπίζει ο κάθε ηθοποιός στο θέατρο. Να καταθέσει την δική του αλήθεια στη σκηνή. Στην προκειμένη περίπτωση, λόγω της σκληρότητας και της ωμότητας του συγκεκριμένου έργου, η πρόκληση αυτή γίνεται ακόμη πιο γοητευτική τόσο ατομικά όσο και ομαδικά επί σκηνής.
Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στο κοινό μέσα από την παράσταση;
Ο θεατής όταν αποχωρήσει από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης θα συνειδητοποιήσει πως έχει υπάρξει και ο ίδιος έστω μια φορά στη ζωή του ‘’ Χάρτινος Τίγρης ‘’. Ή μπορεί και να είναι ένας ‘’ Χάρτινος Τίγρης ‘’. Όπως σας ανέφερα και πιο πάνω ως προς την ερμηνεία του τίτλου μέσα από τα λόγια του κεντρικού χαρακτήρα. ‘’ Χάρτινος Τίγρης είναι αυτός που το παίζει κάποιος. Που νομίζει ότι έχει δύναμη και εξουσία αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα.’’
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια ως ηθοποιός; Υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι ή είδη θεάτρου που σε ενδιαφέρουν;
Δεν κάνω σχέδια. Προτιμώ να αφήνω την ίδια την ζωή να μου φέρνει εκπλήξεις. Ευχάριστες ή δυσάρεστες. Ευπρόσδεκτες όλες οι στιγμές. Ως προς το αν υπάρχουν ρόλοι ή είδη θεάτρου που με ενδιαφέρουν; Προφανώς και υπάρχουν και σίγουρα θα ήταν ευλογία αν προκύψουν κάποια στιγμή και καταπιαστώ μαζί τους. Σίγουρα πάντως δεν έχουν την μορφή του απωθημένου. Κάθε θεατρικό κείμενο είναι ταξίδι μέσα από έναν ρόλο που ερμηνεύεις, από οποιδήποτε είδος θεάτρου. Σε εξελίσσει και σε διαμορφώνει. Το Θέατρο και γενικά οι Τέχνες είναι μια δια βίου μάθηση… Και εξέλιξη… Πνευματική και συναισθηματική…
